Aan de meldsteiger waar we de nacht mochten blijven liggen. Goed geluisterd naar Cock van de Zeeuwse Zeezeilers. Die had ons gezegd ga niet aan lager wal tegen een stijger liggen als je de kans hebt. Je ligt veel rustiger en de kans op schade is veel minder groot als je niet constant door de wind tegen de kant wordt aangeblazen. Zoals je aan de vlag in de foto kunt zien stond er best wel wat wind maar, daar hebben we in de nacht niets van gemerkt.

Een voor ons uniek fenomeen gezien. Een zeehond die in de haven aan het rond dartelen was. We hebben het dier nog net op de video kunnen krijgen zij het dat de kwaliteit van de opname te wensen over laat.

En dan .....        Een wel verdiende borrel na de eerste dag samen varen.

De volgende dag weer vertrokken. Op naar port Zeelande. Het waaide flink en toen kwamen we er snel ook achter wat het was om te veel zeil te voeren. Marliek achter het roer kon de boot niet op koers houden. We zwalkten door het water. Daarna zou Bert het proberen beter te doen echter het ging steeds een beetje harder waaien en ook hem lukte dat voor geen millimeter. Kijkend naar alle zeilboten die netjes voorbij kwamen zetten om er achter te komen wat wij nou fout aan het doen waren kwamen we er niet achter waar het probleem nou zat. Niet wetend wat precies te doen en met grote vissersschepen vlak in de buurt toen maar besloten de zeilen te strijken. We hadden er geen vertrouwen in dat we die beroepsschepen niet in de weg zouden gaan zitten en voor de veiligheid dan maar door op de motor.

Dat hielp uiteraard wel. We hadden de boot weer onder controle en kwamen wat tot rust. Toen gingen ook de hersens weer werken en schoot ons het woord reven te binnen. Dat hadden we bij de zeilles wel gehad maar nooit les gehad met meer dan windkracht 3 dus na 1 keer oefenen nooit meer gebruikt. Blij dat we de oplossing uiteindelijk toch zelf verzonnen hebben zijn we het laatste stukje naar Port Zeelande genietend van zon en omgeving en van een lekker bakje koffie toch maar op de motor verder gegaan.

Een prachtige natuur en een heerlijk zonnetje. Nooit geweten dat je in Nederland dit soort opnames kunt maken.Toen het afmeren in Port Zeelande. In de haveningang contact opgenomen met de havenmeester en die gaf ons een boxnummer waar we de nacht zouden kunnen liggen. Alle stootwillen en lijnen klaar gelegd en wij op zoek naar de box. Die was aan het eind van een rij met boxen. Wij op weg tussen alle boxen door naar het juiste nummer. Helaas. Terwijl we al aan het draaien waren om de box in te gaan constateerden wij dat er een lijn gespannen was van een naast liggende boot dwars voor de box langs naar een meerpaal zodoende was de ingang versperd. Rap achteruit en tussen de rij met boxen vandaan. Daar stil blijven liggen en rustig contact opnemen met de havenmeester was geen optie. Daar waaide het te hard voor. Dan maar eerst op de kopse kant van de steigers vast leggen. Zeven keer geprobeerd maar, ondanks dat de boot netjes naar de wal toe kwam kregen we de lijnen niet om een bolder. Iedere keer werd mis gegooid en door  de aflandige wind kreeg je ook geen herkansing. Veel rondjes hebben we gedraaid daar in de haven en voor Bert was dat een goede oefening in het aanvaren. Uiteindelijk kreeg ook Marliek, die een tikkie gefrustreerd begon te worden, een lijn om een bolder en konden we vast leggen. Lesson learned. Draai nooit een box in die je niet tevoren geinspecteerd hebt. Snel handelen voorkwam nu dat het fout ging maar, er was geen andere scheepvaart in de buurt en geen wind van een verkeerde kant. Had ook anders kunnen zijn.

Daar ligt ze dan na zeven pogingen.Na al dat harde werken moesten de dames nodig de wal op. Helaas voor hen geen winkels open in de omgeving. Dan maar naar de yachtclub om een vorkje te prikken. Het ijsje voor de deur zag er zo aanlokkelijk uit dat ze daar wel naar binnen moesten. Van de nood een deugd makend, want hij kon de dames toch niet aan hun lot overlaten, heeft Bert zich daar toen aan het kabouter bier gewaagd en een mooie keuze uit het menu gedaan.De rest van de week lekker aan het oefenen geweest en op de woensdag aan het eind van de dag met Marliek aan het roer de haven van Bruinisse even aangelopen. Wat zij niet wist was dat wij een afspraak met haar ouders gemaakt hadden dat die ook nog een dag aan boord zouden komen om mee te varen en om Marliek, die op vrijdag verplichtingen in Nijmegen had, de donderdagavond mee naar huis te nemen. Even vergat zij op de boot te letten toen zij haar ouders op de steiger herkende. Dat moment was snel voorbij en keurig netjes meerde zij de boot af aan de steiger. Henk en Susan beiden aan boord zijn we weer naar de jachthaven van Herkingen gegaan. Daar heerlijk gegeten in het restaurant en de nacht met 5 volwassenen aan boord doorgebracht. Dat was  toch wat aan de krappe kant voor Henk die in de salon geslapen heeft. Hij wordt er uiteindelijk ook niet jonger op. Na het ontwaken broodjes in de oven gedaan en Susan en Marliek nog even naar de warme bakker. Heerlijk aan dek ontbeten.

Na het ontbijt vertrokken en lekker gezeild. Er stond een flinke wind en dat is geen probleem als je op tijd reeft hadden wij eerder deze week geleerd. Onder een impressie van de dag. Nog steeds was het prachtig weer. Heerlijke zonnetje, niet te hoge temperaturen en ruim voldoende wind om te zeilen. Ook Susan had het naar haar zin. Ze had er wat tegenop gezien want eerdere ervaringen met zeilboten waren niet zo bevallen. Dat ging schuin, je werd nat en voor haar leek het er op dat je op ieder moment kon omslaan. Pas aan het eind van de dag zijn de dames ook in beweging gekomen. Dat heeft geresulteerd in een heerlijke maaltijd waar niet veel van over bleef. Voor de maaltijd even afgemeerd langs een steiger om even rustig te kunnen eten.

Diner aan boord.

Na het diner de afwas en terug naar Bruinisse. Daar moest nog even afgetankt worden. We waren te laat en de pomp was helaas al gesloten. Door naar AquaVitesse dan. Daar werd wel even tegen op gezien. Les bij windkracht 3 houdt ook in dat het afmeren niet zo lastig is. Nu was de wind aangetrokken tot ruim 6 beaufort en stond dwars over de steiger. Nu moesten de lijnen liever toch maar wat sneller vast dan eerder in de week. En dat lukte prima. Netjes langs de steiger zonder de naast liggende boot te raken werd er afgemeerd. De volgende ochtend moest dan de toch nog getankt worden en de wind was niet afgenomen. Even Peter van AquaVitesse gevraagd om wat hulp. Wij gaven aan blij te zijn dat we met deze wind netjes binnen gekomen waren zonder iets te beschadigen en dat wilden we graag zo houden. Peter was graag genegen te helpen. Blij dat mensen voorzichtig zijn met de aan hen toevertrouwde spullen. Hij gaf aan dat hij uit voorzorg al extra fenders aan de naast ons liggende boot had gehangen de middag te voren. Wetend dat wij nog binnen moesten komen en wat de wind en de richting zou zijn had hij voorzien dat we die nodig zouden hebben. We hebben die fenders niet geraakt de avond tevoren en dat vond hij een prima resultaat voor mensen die voor het eerst alleen met een boot op pad waren. Wel heeft hij ons nog eens uitvoerig laten zien wat je met de motor en een tros kunt doen en hoe je makkelijk kon vertrekken en weer vastleggen. Wij danken hem voor deze wijze les. Dat geeft rust bij het afmeren en het is gewoon een lekker gevoel "in control" te zijn.

Weer netjes op haar plekje.

Na het uitladen en auto inpakken nog even lekker gelunched op de jachthaven en met het gevoel een heerlijke week te hebben gehad waarin veel geleerd is van de eigen fouten weer vrolijk huiswaarts gekeerd. Nu op naar de zomervakantie die we zeilend in Kroatie gaan doorbrengen. Zie hier alle foto's van deze week op onze gallery.

Vader en dochter samen het zeil hijsen

De dames keken toe

Om de beurt achter het roer natuurlijk

Gaat soms best wel schuin

Henk had er ook lol in