Zeilles bij Aquavitesse

Op advies van Cock van de Zeeuwse Zeezeilers hebben wij ons gewend tot de zeilschool Aquavitesse in Bruinisse. Wat een verademing was dat. Waar andere zeilscholen je vragen direct beantwoorden met het sturen van offertes werden we bij Aquavitesse eerst eens uitgenodigd om langs te komen om een praatje te maken. We begrijpen best dat zeilscholen het moeten hebben van betalende cursisten maar, je neemt prive les om er iets van op te steken en je verwacht er ook een beetje persoonlijke aandacht voor terug. Dat hebben ze bij AquaVitesse dus goed begrepen. Uiteraard moet je ook bij hen betalen maar, als je er bent heb je het gevoel te gast te zijn

Zij wilden onder meer van ons weten wat onze plannen waren, wat het doel van onze lessen zou zijn om een advies op maat te kunnen geven waar wij ons lekker bij zouden voelen. Daar zijn zij wonderwel in geslaagd. Het klikte direkt met de dames van de receptie. Gastvrij onthaald, kopje koffie er bij en samen doorgesproken wat wij graag zouden willlen en vooral ook waarom wij les op kajuitzeilboten wilden hebben.

Het advies was:

Neem prive les op een kajuitboot om de instructeur de kans te geven op de individuele behoefte van zowel Bert als Marry in te gaan. Er was nogal wat verschil in kennis betreffende boten. Bert als ex marineman waren vele termen niet onbekend. Marry daar in tegen had wel zeilles op de Kaag gehad maar, haar algemene kennis van schepen was niet zo groot en bijna alles was nieuw voor haar.

Het advies werd opgevolgd en een 12 uren kaart werd aangeschaft. Met deze kaart kun je flexibel dagdelen les reserveren. Een dagdeel was 3 uur. Langer kan wel maar 3 uur flink bezig gehouden worden door een instrukteur is best intensief. De eerste les kregen we van Rogier.

Na de kennismaking werden we naar de lesboot gebracht. Daar kregen we uitleg over de boot, kregen alle namen van lijnen (touwen mochten we dat vanaf dat moment niet meer noemen) en van andere onderdelen van de boot te horen. Toen de boot vaarklaar gemaakt. Hoes van de fok af, huik weg en overige zaken klaar leggen. Dan los van de steiger en het grevelingemeer op. Rogier heeft ons flink bezig gehouden die middag. Het was windkrach 3 a 4 dus ook nog eens een goede wind.

De overige lessen hebben van Mark gekregen. Een sympathieke gast die alle geduld van de wereld met ons had. Ging er wat verkeerd of deden we iets niet goed dan deden we het gewoon opnieuw. Net zo lang tot we het door  hadden. Aan de 12 uren kaart hadden we niet genoeg om beiden ons CWO 2 te halen. Een tweede kaart werd aangeschaft. Ook deze werd bijna volledig opgebrukt maar, aan het eind van het seizoen kregen we van Mark ons fel begeerde CWO 2 certificaat.

We hadden nog 1 lesblok over op de kaart en met Mark hebben we afgesproken die laatste les in het voorjaar van 2015 te gaan nemen ter voorbereiding op een weekje huren van een boot van Aquavitesse. Dat heeft Mark ter harte genomen en tot onze verrassing kregen we die laatse les op de boot die we besproken hadden om te huren. En daar sta je dan. Toch wat anders dan de lesboot die je op de achtergrond ziet.

Het was een fijne laatste les. Tijdens de les wilde de motor niet meer in zijn achteruit zodoende konden we gelijk eens oefenen hoe je zonder rem moest afmeren. Het deed veel denken aan de lessen op de Kaag. Daar hadden we geen motor op de BM dus alles moest met het zeil gebeuren.

1 ding hebben we gemist tijdens de lessen en daar zijn we later flink tegen aan gelopen. We hebben tijdens onze lessen toevallig alleen maar schitterend weer gehad. Windkracht 3 op zijn hoogst en iedere keer een heerlijk zonnetje. Best uniek voor Nederland in het najaar.

Wat hebben we tijdens de les dus niet geoefend? Inderdaad het reven van het zeil. Uiteraard is het wel genoemd en ook eens gedemonstreerd maar, de noodzaak was er nooit. We hebben dus ook nooit gevoeld wat het is om met te veel zeil bij harde wind te varen. Later hebben we die kennis wel opgedaan maar dat was geen leuke ervaring.